L’è témp de cicala, pòo ‘l rüerà quel déli furmìghi

‘L mè àvv ‘l diséva: smòrsa ‘l lüm quàndu l’ucùr mìga !!!

‘L lüm de alùra l’èra la candela u la lampada a carbùru.

 Quàndu ‘l sa trava giù ‘n del lécc con la fémna 

 ‘l diséva: gà védi àa al scür, bùfa sü ‘l lüm che ‘l cùsta ghèi.

E adès? Adés l’è pü iscì!  L’è témp de cicàla !

A tàula tüti li lüs iè pìzzi perché l’ucùr ‘ngiuinà la bùca,

scultà li ravanadi déla televisiùn e scazzà cun ‘l telefunin. 

‘N dèli butéghi li lüss iè pizi del dì per fa lüsì la roba,

de nòcc per miga fas rubà la ròba dai balabiùt.  

‘N déli cà fina li taparèli iè eletrichi, lavastuvigli, lavatris,

sciugatris sa i sent  a zifulà  dì e nòcc !

I giardìn dèli cà iè iluminàa àa de nòcc per fa crès sü l’erba,

li Gèsi quàndu i fa la Mèsa ié ciaiari da palcuscenich.

‘N dei ufìzi dei Cumùn ‘l g’è ‘l ciaiar dei urologée,  

‘n dèi bar sgà vèt i barbìs àli fémni, i alberghi

‘l gà de ès ‘n lümineri sedenò ‘l par post de por crist.

Sui viai de nòcc spö cercà i centesim u i gügìn de l’ava.  

Iscì gà disèvi al mée amis Gianfrancu che per fas bél

e mìga rüinàs la vista per il ciaiar de i fanài déli machini

pizi àa del dì, ‘l porta ögiai cun i vedri de saldadùu e ‘l diss:

prèst ‘l rüerà, se ‘n va avanti iscì, àa ‘l témp déli furmighi !

Dumandi : Gianfrancu de àqua ‘n ghè nà abòt?

Gnàa per sùgn! Però ‘n tìra l’àqua per ogni pisciadina,

‘n sa sgüra ugnì dì per cupà i musìn dè la pèl negra del sul

per pòo prufümas de borotàlcu u de viulèta.  

‘N ‘l làva giù i cagnöi e i gàt, e iscì i ràt i sént pü la spüza de gat

e ‘ntànt la campàgna che la dà de mangià la patìs l’àqua

e il sörgu ‘nvèce de ès vérd, l’è sèch e stìncu cùma bachecc de fasöi

e li surgént ‘l  par che i perdìs la bàva tant iè poeri de àqua.     

Tì, Gianfrancu che tàa sèe àa cumandör cùsa tà dìset?

A mì tée mèl dumandèt? Mi bèvi poca àqua e ‘n pit de vin,

ma lavi giù quandu ‘l piöv, de nòc dòrmi biut e südi mìga  

pòo lévi sü cun ‘l sul òlt e ‘l mè cüntor  dèla lüs  

‘l ténta de girà ‘n indrée. Mi sì che so risparmius!

La gént la ‘mparìs de mi, cùma mì u ‘mparàa dàla mè ava

che la vàva al büi a lavà e la schisciàva i pölèch per fa gràss

e la sa lavava al büi de matìna prést cun ‘l saun fàcc a cà.  

Ecù che ‘l parla ‘l pà Giuanin gran mazzacher che ‘l diss! 

Ragiunìi de gran cuiùn! Gudìi adès chel che pudìi godè

Dè lüs e àqua ghè né amò. Fìi baldoria fin che ‘l gheé nè pü.

Risparmià e fa sacrifizi ‘l cunvée miga cun l’andazu de ‘n cöö.

La vita l’è üna, ‘nsegnich ai rais e àli raisi a vulè tütt.

Ecù che ‘l rüàa de cùrsa ‘l fiöl del mazzacher e ‘l dìs: Pà, gòo li söli

déli scarpi sbögiadi e rùt li còlsi, gòo bisùgn de scarpi   

Il pà Giuanin ‘l carezza ‘l fiöl e il dìs: U fàcc apèna adés

‘l piée de benzina àla machina, beüü trìi càles e sòo scars de ghèi

Car ‘l mè rais, cerca de caminà de menu e ‘mpara a risparmià.

Tàa ghée de savè che ‘n sòldu risparmiàa l’è ‘n sòldu guadagnàa,

 dài, cur da la mama, mi adès gòo de andà a sbetulà cun i mée sòci.  

Ezio (Méngu)  

p.s. Mazzacher, parola dialettale tiranese che significa: stupido, tonto, che agisce senza criterio.